Örminning frá eyðurmerkurrjáfi

Við sátum saman fúlskeggjaðir heiðingjarnir í eyðimörkinni rétt fyrir utan Medína - borg spámannsins nokkrum árum eftir dauða hans. Leið okkar lág til Jatríb og þaðan yfir í verslunarborgina. Hitinn var óbærilegur og kláðinn af völdum kameldýranna, auk sviðans vegna jurtareyksins farinn að segja til sín. Við biðum þess að hinir trúuðu lyku sér af í andlegri fróun sinni svo að lífið gæti haldið áfram vanagang kapítalsins, allir með súpusveitta spöng og kvennmannslausir.
Ferðin inn í Medínu drógst á langinn því innan veggja hinnar heilögu borgar rákust þeir Ibn Sina og Tbari á tengdarsoninn Ali sem grét og taldi farir sínar ekki sléttar - við styttum okkur hins vegar stundir á meðan með því að nauðga al-Jakhob, Ingjaldsfífli hinna trúuðu. Jarðaberjasjeikinn hefur sjaldan bragðast eins vel og á því auknabliki sem við kláruðum okkur af.
Hann fyrirgaf okkur athæfið eins og venjulega, enda vændum við hann um samkynhneigð þegar þeir trúbræður heyrðu ekki til og hann gaf það líka í skyn undir áhrifum. Við hins vegar gerðum þetta okkur til skemmtunar, ekkert hommastöff eins og unga fólkið segir stundum - við vorum einfaldlega ótrúaðir og því fylgir auðvitað eins og allir vita að vera siðblindir hrottar.