Mýtan um Samfylkinguna... og Sjálfstæðisflokkinn

Formáli: Rétt er að byrja á að taka það fram að ég er ekki skráður félagi, hvorki í Samfylkinguna né aðra stjórnmálahreyfingu (að mér vitandi), tel mig vera krata nánar tiltekið hægri krata og get því hugsað mér að kjósa bæði Samfylkinguna og Sjálfstæðisflokkinn (hef raunar kosið þá báða).
Ástæðan fyrir því að ég skrifa þennan pistil eru stór orð stór vinar míns BF um að ég og ákveðinn annar stjórnmálafræðingur verðum að hætta að vera svona miklar Samfylkingarstelpur.
Nú er ekki víst að BF hafi meint það þannig að Samfylkingin væri kellingarflokkur en það er mýtan sem maður heyrir ansi oft. Það eru hins vegar nokkrir alvarlegir brestir við þá röksemdarfærslu - en það ber að taka fram að ég treysti konum ekki síður en körlum til að stjórna landinu, þetta er spurning um einstaklinginn. (BF þú mátt engan veginn taka þessu sem árás á þig, hér er verið að uppræta mýtu sem alltof algeng))

Meginmál: Það er rétt að Samfylkingin varð svo ,,kræf" að verða fyrsti flokkurinn á Íslandi þar sem kona gegnir stöðu formanns - gríðarlega hæf kona og góður stjórnmálamaður sem er að hafa (ásamt Samfylkingunni allri) mjög góð áhrif á Sjálfstæðisflokkinn - mildari áhrif á mörgum sviðum, sem yfirleitt væri talið kvenlegt en eru engu að síður betra fyrir borgara þessa lands... en þá að röksemdarfærslunni.

1. Þegar við lítum yfir núverandi fjölda þingmanna á Alþingi eru þetta staðreyndir málsins:

Framsókn: 4KK - 3KVK þingmenn eða 42,8% þingmanna flokksins eru konur.

VG: 5 KK - 4 KVK þingmenn eða 44,4%þingmanna eru konur.

Sjálfstfl: 16 KK - 9 KVK eða 36% þingmanna eru konur.

Samfylkingin: 13 KK - 5 KVK eða 27,7% konur.

Frjálslyndir: 4 KK eða 100% þingmanna eru karlkyns.

Samtals 63 þingmenn, þar af 21 kona - konur 33% þingmanna

Af þessu má læra margt:
Í fyrsta lagi þá staðreynd að Samfylkingin nær ekki upp í meðaltal kvenna á Alþingi, sem er reyndar áhyggjuefni fremur en fagnaðarefni.
Í öðru lagi er það aðeins Frjálslyndi flokkurinn þar sem hlutfall kvenna er lægra sem sýnir...
Í þriðja lagi að fjöldi karla er ekki samnefnari yfir gæði flokka (eins og sannast með hinum arfaslaka 100% karla flokki Frjálslyndra).
Í fjórða lagi ber að nefna að þó að heilt yfir sé það svo að konur hagi sér öðruvísi en karlar í stjórnmálum að þá er það einstaklingurinn sem skiptir máli. Þar er Ingibjörg Sólrún mun harðari stjórnmálamaður en karlkyns starfsbræður hennar í hinum flokkunum að Steingrími undanskyldum (sem við skulum ekki gleyma að er feministi)
Í fimmta lagi er rétt að benda á könnun Gallup fyrir kosningarnar 2007, þar sem spurt var um hvað þær snérust: Niðurstöðurnar voru eftirfarandi

Hins vegar ýtir eitt undir vafasama mýtu um Samfylkinguna og það eru hverjir kjósa flokkinn , þar hefur orðið ,,kynjabil" (kynjabil miðast við 5% bil milli kjósendahóps karla og kvenna út frá kyni) - en menn verða að gera sér grein fyrir því að það er munur á því hverjir kjósa flokkinn og hvernig hann hagar sér. En ég hef ekki áhyggjur af þessu miðað við gengi Samfylkingarinnar

Niðurstaða: Ekkert um hina kjörnu fulltrúa bendir til þess að hér sé um kellingarflokk að ræða eða flokk sem hagar sér sem slíkur.

2. Ríkisstjórnin

,,Aha!!!" Segja væntanlega stuðningsmenn Mýtunnar og halda áfram ,,Af hverju eru konur einungis 27,7% þingmanna Samfylkingarinnar en 50% ráðherra flokksins eru konur?" Jákvæð mismunun? NEI!!!

Þar kemur margt til:

Þar skiptir skipting ráðuneyta, búseta þingmanna (eitthvað sem ég er algjörlega á móti) og að lokum hæfni einstaklinganna mestu máli. Lítum nánar á þetta:

Í grunninn má segja að ,,mýkri" ráðuneytin séu fjögur og þau skiptust bróðurlega á milli ríkisstjórnarflokkanna.
Sjálfstæðisflokkurinn fékk Menntamálaráðuneytið og Heilbrigðisráðuneytið en Samfylkingin fékk að eigin ósk Umhverfisráðuneytið og Félags- og tryggingarmálaráðuneytið.
Hverjir voru hæfastir til að gegna þessum embættum? Jóhanna Sigurðardóttir var langsamlega hæfust allra til að taka við Félagsmálaráðuneytinu og Þórunn Sveinbjarnardóttir var hæfust í Samfylkingunni til að takast á við Umhverfismálin. Þá er eftir Ingibjörg Sólrún formaður flokksins sem ekki er hægt að ganga framhjá.
Hæfileikar skiptu sem sagt mestu máli þegar útskýrt er val á ráðherrum í ,,mjúku" ráðuneytin og jafnræði í skiptingu ráðuneyta sýnir að Samfylkingin er ekki ,,kellingarflokkur" (því annars hefði hann farið fram á öll mjúku ráðuneytin og Sjálfstæðisflokkurinn hefði fagnað því - enda eru Heilbrigðsráðuneytið og Menntamálaráðuneytið ekki vinsæl ráðuneyti, þó að Sjálfstæðisflokkurinn hafi viljað heilbrigðismálin).

Hvernig hefur samstarfið gengið: Vel að flestra mati þrátt fyrir óveðrið sem sjá mátti fyrir eftir verk einhverjar verstu ríkisstjórnar síðari tíma. Það er helst að Sjálfstæðisflokkurinn hafi kvartað (eða vælt eins og smástelpa?) yfir ,,hörku Samfylkingarmanna og sögðu í upphafi að þeir kynnu ekki að vera í stjórn - enda Sjálfstæðisflokkurinn vanur því að Framsókn kyssti vöndinn og beygði sig fram og tæki það ósmurt.

Niðurstaða: Flokkarnir skipta með sér mjúkum og hörðum ráðuneytum og hæfustu einstaklingranir eru fengnir fyrir hönd Samfylkingarinnar í mýkri málin og formaður flokksins varð Utanríkisráðherra. Samfylkingin lætur Sjálfstæðisflokkinn ekki vaða yfir sig.

3. Málefnin á dagskrá.

Mér sýnist á öllu að Samfylkingin sé að harðna enn frekar og setja harðasta málið á dagskrá, sem eru efnahagsmál og umræðan um ESB á meðan Sjálfstæðismenn ýmist muldra þjóðrembing eða sitja hjá (þó að margir þeirra séu að snúast).
Við skulum ekki gleyma því að Samfylkingin þó hún sé nú á breiðari grunni en áður er arftaki Alþýðuflokksins, sem er flokkurinn sem þorði og lét Sjálfstæðisflokkinn samþykkja EES samninginn - sem er mesta framfaramál í sögu lýðveldisins og ástæða þess ástands sem hefur skapast frá árinu 1991.
Nú þarf að stíga næsta skref, hvort sem það er inn í ESB eða að minnsta kosti í myntbreytingu og hvaða flokkur er það sem rekur það áfram? Er það Sjálfstæðisflokkurinn sem eignað hefur sér góðærið allt og nú síðast sjálfan Jón Sigurðsson?
Nei, það er Samfylkingin sem þorir að hnykkla vöðvana og taka ákvarðanir fyrir þjóðina á þessum mikilvæga tíampunkti!

Nú ætli menn sér að gagnrýna ráðherra ríkisstjórnarinnar fyrir að bregðast of seint við ástandinu að þá eru það ráðherrar Sjálfstæðisflokksins sem halda að sér höndum og standa jafnvel í vegi fyrir framförum.
Nú þegar kreppir að þarf að finna lausnir fyrir fólkið í landinu og ÞÁ ÆPIR allt á Einar K. Guðfinnsson ,,að vera maður" og gera það sem þarf að gera og hefur þurft að gera í Landbúnaðarmálum frá árinu 1995 og það er að hætta þessari helvítis íhaldssemi með þessari fjandans hafta- og tollastefnu, almenningi í landinu til góðs - en hann hefur sig ekki í það.
Því þarf Geir H. Haarde að sýna úr hverju hann er gerður og finna nýjan mann í þetta embætti (mjög frjálslyndan) og ekki síður að fara að taka ákvörðun um það hver kemur í stað Dómsmálaráðherra og jafnvel hver sé rétti arftaki Fjármálaráðherra - hér höfum við þrjá ráðherra sem þessi ríkisstjórn verður að losna við.

Yfir ráðherrum Samfylkingarinnar verður varla kvartað miðað við þetta (sem eru mjög slæm rök), en helst mætti Þórunn Sveinbjarnardóttir láta heyra betur í sér þegar að Sjálfstæðismenn eru að vaða yfir hana sem er reyndar mjög erfitt í svo döpru ástandi sem hér er og þegar hnattræn umhverfismál eru á dagskrá, en auk þess er ég ekki hrifin af Samgönguráðherra (en það eru kannski fordómar gagnvart öllum Samgönguráðherrum sem koma munu utan að landi). Ég hafði litla trú á Björgvini G. Sigurðssyni en hef heldur betur mátt éta hatt minn - ég sakna þó þess að sjá ekki Ágúst Ólaf í ráðherraembætti.

Niðurstaða: Stemmningin hingað til hefur verið sú að Samfylkingin virðist vera að leiða öll framfaramálin sem skiptir þjóðina mestu máli og kvennkyns ráðherrar Samfylkingarinnar hafa sýnt meiri eistu á innan við ári en allir karlkyns ráðherrar Framsóknarflokksins gerðu á 12 árum.
Það er til marks um ábyrgan, framsækinn og flottan flokk sem þorir að taka slaginn um það sem atvinnulífið og þjóðin er að kalla eftir.

Ég auglýsi hins vegar eftir Sjálfstæðisflokki sem þorir!

...þarf kannski konu í stól forsætisráðherra?

Ég er í það minnsta ekki í vafa um hvor flokkurinn yrði fyrir valinu ef kosið yrði í dag, þar hefur Samfylkingin betur í eistnastærð en ekki síður í skynsemi.

Er lífið ekki dásamlegt?