Trúfrelsi í nánd?

Það hefur eflaust farið framhjá mörgum (enda margt annað í deiglunni) að á nýafstöðnum Landsfundum voru ansi margar ályktanir samþykktar varðandi trúmál sem myndu í venjulegu árferði kallast stórtíðindi. Í fyrsta lagi komust allir stóru flokkarnir að því varðandi hjónabönd samkynhneigðra að sameina eigi hjónabandslöggjöfina í ein lög.
Samfylkingin ályktaði einnig að ,,Að flokkurinn skuli taka til við að endurskoða hjónabandslögin varðandi eðli þess sem borgaraleg stofnun þannig að hugsanlega eigi lagalegi hluti þess að vera alfarið í höndum sýslumanna."

Vinstri Grænir fá stóran plús en þeir gengu lengst í átt til þess að koma á raunverulegu trúfrelsi er þeir ályktuðu: ,,Stefna skuli að aðskilnaði þjóðkirkju og ríkisvalds. Mikilvægt er að stuðla að víðtækri sátt í þjóðfélaginu um samstarf ríkis og trúfélaga. "
Samfylkingin lagði fram álíka tillögu um að leggja niður 62. grein stjórnarskrárinnar um að hin evangelísk-lúterska kirkja skuli vera þjóðkirkja, en henni var vísað til framkvæmdarstjórnar, enda þótti hún hafa fengið of litla umfjöllun. Það verður því ekki betur séð en að bátnum hafi verið ruggað og ómögulegt að segja hvað getur gerst á næsta kjörtímabili ef að þessir flokkar mynda stjórn.

En vinstri flokkarnir voru ekki hættir í ályktunum sínum og ályktuðu báðir að
a) Hætta skal sjálfkrafa skráningu barna í trúfélag móður
b) Veraldleg lífsskoðunarfélög öðlist sömu lagaleg réttindi og þau trúarlegu. Þetta mun þýða að Siðmennt fái skráningu sem lífsskoðunarfélag og fái að njóta sóknargjaldakerfis ríkisins. (Sem er reyndar skref í ranga átt þegar allt er skoðað)
c) Virða beri réttindi foreldra til þess að ráða trúaruppeldi barna sinna. Trúboð eða trúarlega starfsemi eigi því ekki að leyfa í leik- eða grunnskólum.

Hver veit kannski getum við farið að kalla okkur siðmenntað þjóðfélag strax á næsta kjörtímabili?

Er lífið ekki dásamlegt?