Nokkrar spurningar til foreldra í kristnu trúaruppeldi

1. Hefur þú lesið Biblíuna?

2. Hverju af því sem stendur í Biblíunni trúir þú að sé satt? Er Biblían Guðs orð?

3. Trúir þú á Guð, og að hann sé almáttugur skapari himins og jarðar?

4. Trúir þú að Jesú hafi verið eingetinn? Að hann hafi gert kraftaverk? Að hann hafi risið aftur upp á þriðja degi? Trúir þú að Jesú hafi sagt allt það góða sem hann sagði í Biblíunni en að heimsendaboðskapurinn og mannvonska sem þar er haft eftir honum sé ekki rétt?

5. Trúir þú á söguna um Adam og Evu? Trúir þú á erfðasynd þeirra og að Jesú hafi dáið á krossinum fyrir hana?

6. Trúir þú að djöfullinn sé til?

7. Trúir þú á heilaga kirkju og samfélag heilagra? Trúir þú á eilíft líf? Trúir þú á að maðurinn rísi upp til samfélags við guð eftir dauðann?

8. Treystir þú prestum kirkjunnar eftir allt það sem undan er gengið, sem sverja ,,heilagan eið" um trúboð og hafa beina og háa fjárhagslega hagsmuni, til að fræða börnin þín á hlutlausan hátt um trú? Hvorn telur þú hæfari til að fræða börnin þín á hlutlausan hátt um trúarbrögð: Sagnfræðimenntaðan kennara eða ólíka og misfanatíska trúarleiðtoga?

9. Hvað er það sem þú hyggst ná fram með þessu kristna uppeldi sem þú getur ekki fundið í hlutlausum bókum um siðfræði eða hreinlega án þeirra?

10. Myndir þú vilja leyfa stjórnmálamönnum á borð við Ásmund Einar, Árna Johnsen og Vigdísi Hauksdóttur að ræða við börnin þín um sína stefnu í leik- og grunnskólum? Myndir þú festa merki stjórnmálaafls utan um hálsinn á barninu þínu?

11. Finnst þér í lagi að Múslimar, Vottar, Krossinn og aðrir trúarhópar tali sínu máli í leik- og grunnskólum landsins? Myndir þú bjóða þeim inn til þín að tala um trúmál á hlutlausan hátt?

12. Telur þú að prestar séu jafnhæfir og sálfræðingar til að takast á við þau vandamál sem koma upp í skólum?

13. Þarf ég í alvörunni að vera að spyrja fullorðið fólk að þessum spurningum?

Er lífið ekki furðulegt?

You gotta make way for the homo superior

,,Trúin á manninn, það er aumasta trú sem til er"
-Örn Bárður prestur í Neskirkju (er þetta maður sem við viljum hafa nálægt börnunum okkar?)

Við lifum á áhugaverðum en lítt eftirsóknarverðum tímum. Tímum þar sem einstaklingar rjáfa um í óvissu um framtíðina og eiga erfitt með að halda reisn. Á tímum þar sem raunveruleg hætta er á því að stofnanir riði til falls og að upplausn skapist, meðal annars vegna vantrausts og tortryggni sem til er komin vegna vanmáttugra stjórnvalda, spillingar og lýðskrums.

Á slíkum tímum er gott að hafa trú. Ekki þá trú sem neyðir þig niður á hnéin, lætur þig loka augunum og biðja - heldur trú á sjálfan sig og manneskjuna. Trú á fjölskyldu og vini sem standa við bakið á þér og á framtíðinni sem er í manns eigin hendi. Nátengt trúnni á sjálfan sig er sjálfstraust og á endanum stendur hver og fellur með því. Sama gildir um samfélagið; án traust milli manna og trúar á hvorn annan og framtíðina að þá verður stöðnun á framförum og breytingum.

Sá sem á von í brjósti getur tekið hina alíslensku hríð sem er ævinlega í fangið, stigið skrefið og barist fyrir betra þjóðfélagi. Það er engin vissa fyrir því að vel fari, en þá má leita annað þegar fullreynt er. Bleyðan á hnjánum sem lokar augunum í bæn til ímyndaða vinar síns má hins vegar í gagnsleysi sínu í besta falli vonast til að verða free rider þess áðurnefnda.

Á Íslandi hefur meginþorri manna trú á sjálfum sér, fólkinu í kringum sig og samfélaginu þrátt fyrir vondar fréttir daglega úr heimi stjórnmálanna. Á hverjum degi mætir fólk til vinnu með hugsjón sína um betra samfélag og vísindi að vopni. Læknar, hjúkrunarfræðingar, lyfjafræðingar, líffræðingar, verkfræðingar, sálfræðingar og aðrir vísindamenn. Taktu þetta fólk útúr samfélaginu og við byggjum á steinöld. Taktu Örn Bárð, guðfræðingana og þeirra meinta guð úr samfélaginu og það er skyndilega miklu heilbrigðara.

Megi vísindin vera með ykkur!